προκάθεμα

το, Ν

ναυτ. μέρος τού προς την άγκυρα εκτάματος τού παλαμαριού ή της αλυσίδας τής άγκυρας, κν. μόρτο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + κάθεμα «το μήκος αλύσεως». Η λ. μαρτυρείται από το 1858 στο Ὀνοματολόγιον Ναυτικόν].